153 / Her Majesty the Queen Elizabeth II / From Paris / ENGLAND

Before the announcement of History

enslaving the soul and spirit

of mankind irreversible in Iran,

we have duty and

responsibility to do anything possible to stop it forever;

for human is deserved to be the subject only of his Will’s power.

(inspired by J S Mill)

On Wednesday, July 4, 2012 3:35 PM, bagher mohammadpour <bmp1337@yahoo.com> wrote:

 

 

Dear my Lord!

Let my sufferings come to their end.

You are the sovereign master;

do with me according to your kindness and commitment to the best.

 

Give to me

what I lost and take away from me what I am not deserved.

Throw the intolerable burden of life as it was before.

Blaise Pascal

 

 

 

 

Oppeinig letter of The First Letter to The Queen

TO WHOM RECEIVES THIS LETTER FIRST!

 

 

Dear Madam/Sir

 

This is not a personal letter at all. This letter is a request of help from Her Majesty Queen Elizabeth II in favour of a big nation.

 

During the last thirty years Iranians were in dangers of consuming unsafe and nonstandard medicines: maybe the biggest and the worst case of human rights violation of our time.

 

I will be extremely pleased if you kindly inform me of the receipt of my letter by my emails.

 

I have spent the last six years of my life in Europe in search of a solution for this national crisis in Iran. I hope this letter be successful in gaining Her Majesty’s support and in few weeks I receive the Good News of being protected from hell: The Hell of Iran.

 

 

With best regards

 

Bagher mohammadpour  (Mr)

Iranian pharmacist.

 

 

bmp1337@yahoo.com

bmp133@gmail.com

 _________________________________________________________________________________________________________________________

 

علیاحضرتا اولین نامه ام را در تاریخ  ...  از هلند به محضرتان ارسال کردم و این دومین نامه را از پاریس مینویسم. متاسفانه دولت و دستگاه قضایی هلند نیز که  چون حاکم لیلیپوت "عدالت را دوست نداشتند ولی به قانون عشق میورزیدند"  مرا در تاریخ ۲۰۱۲/۰۷/۱۸ به پاریس بازگرداندند و از حداقل امکانات زیستی و داشتن "آدرس ثابت" محروم ساختند. شبهای پاریسی را در کمپی غیر قابل زیست و در میان عفونت و بوی تعفن به صبح میاورم و روزها را به سرگردانی در خیابانهای دلگیر و پوشیده از زباله میگذرانم. سنکا (Seneca) فیلسوف رواقی قرن اول میلادی معتقد بود:

 

آنکه از کشور خود محروم میشود گویی از جهان محروم شده استIt is unbearable to be deprived of your country, in fact from the whole world.²

 

Lucius Annaeus Seneca

(ca. 4 BCE – 65 CE)

 

و من در پاریس یکبار دیگر سخن او را عین سرنوشت خود در اروپا یافتم. 

 

علیاحضرتا استدعای عاجزانه من از محضر جنابعالی این است که دستور فرمایید مرا از "زمان انتظار" وصول پاسخ نامه اولم مطلع نمایند. چنانکه علیاحضرت استحضار دارند انتظار وصول پاسخ آن همه ایمیل که فهرست آنها را در نامه اول تقدیم حضورتان کردم تا کنون شش سال از عمر مرا به یغما برده و تحمل بدترین شرایط زیستی را بر من تحمیل نموده: شرایطی که تحمل "بی حد و مرز" آن برایم ممتنع است و البته این امتناع امری است  مستند به سخن روانشناس بزرگ قرن بیستم، دکتر ویکتور فرانکل در کتاب معروفش به نام "انسان در جستجوی معنا":

 

Former prisoners, ...agree that

the most depressing influence of all was that

a prisoner

could not know how long his term

of imprisonment [Here: My term of waiti]

could be

[[[Victor Frankel, Man's search for Meaning, Rider, London 2008, page 78.]]]

 

در پایان این نامه درخواست و تقاضای کمک خود را از جنابعالی مکرر میکنم و از محضر علیاحضرت تقاضای عاجزانه دارم که مرا از بازگشتن به دوزخ ایران رهایی بخشند و هم ذیل عنایت خود با ممکن ساختن افشای بحران داروسازی ایران، ملت ایران را در بهبود شرایط اجتماعی و زیستیشان یاری فرمایند.

 

آلبر کامو معتقد بود که " پوچی در سکوت ناموجه جهان در مواجه با نیاز آدمی ریشه دارد". امید دارم که اگر علیاحضرت قبول درخواست مرا ناممکن یافته اند مرا از این امر آگاه فرمایند  و یا اگر حصول تصمیم نهایی (به رد یا قبول) نیازمند مهلتی و فرصتی است، مرا از حدود آن مهلت و فرصت مطلع فرمایند تا ذیل آن آگاهی و امید، تحمل این شرایط غیر انسانی در پاریس بر من آسان و موجه گردد همچنانکه دکتر ویکتور فرانکل در کتاب خود گزارش کرده است.

 

امید واثق دارم که علو عواطف و نفوذ واسعه علیاحضرت بر قامت درخواست کوچک من لباس اجابت و قبول و توفیق بپوشاند. چنانکه به شرف عرض رسید در پاریس آدرس پستی ندارم و چشم براهم تا از مفاد اراده حضرتعالی از طریق دو ایمیل  ...   و  ...   باخبر شوم: باشد که علیاحضرت با تحفه قبول استدعای حقیر کوشش پیگیر و پرهزینه و البته تلخ مرا به فرجامی خوش و گرهگشا برای من و ملت ایران منتهی سازد!

 

با آرزوی سلامتی و شادی و توفیق برای حضرتعالی.

 

ارادتمند

 

باقر محمدپور

پاریس