17.5.14

127 / TO: Mr Barzegar in BBC / January 29, 2010 / ENGLAND


On Friday, January 29, 2010 4:26 PM, bagher mohammadpour <bmp1337@yahoo.com> wrote to persian@bbc.co.uk <persian@bbc.co.uk>;:
Dear  Mr Barzegar
Hello. about one week agoo I sent to this letter but have not received any reply yet. I expect and hope to send my your comments. I am in need of your comments and guidance.

With the best regards
B Mohammadpour


----- Forwarded Message ----
From: bagher mohammadpour <bmp1337@yahoo.com>
To: persian@bbc.co.uk
Sent: Wed, December 23, 2009 6:33:13 PM
Subject: Iran's pharmaceutical system: A Letter for the Edithor.

   THIS IS AN EXTREMELY IMPORTANT LETTER FOR
MR JAMSHID BARZGAR
 
 
جناب آقای برزگر سلام
امید است سلامت و شادان باشد.
 
من دکتر داروساز هستم با بیش از بیست سال سابقه در کارخانه های داروسازی ایران. سه سال پیش وارد پاریس شدم و این نامه را از آن شهر کثیف مینویسم.
 
چند روز پیش دو مطلب در سایت فارسی بی بی سی خواندم در باره داروسازی ایران (۲،۱). چندین نکته در باب مطلب اول وجود دارد. اول ادعا شده است که ۹۷% داروی ایران در داخل "تولید" میشود [آقای شیبانی در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرد که 97 درصد از داروهای مصرفی ایران، داخل این کشور تولید می شود و تنها سه درصد از این داروها از خارج وارد می شوند.] این گفته به معنای دقیق کلمه "باطل" است. دوم آنکه "تولید" در صنعت داروسازی معنای خاص دارد و باید میان تولید "مواد اولیه دارویی و مواد کمکی" و تهیه "شکل دارویی" ( مثل قرص و کپسول و آمپول و ...) از مواد مذکور تمایز قائل شد.
 
ولی خلط این دو نکته مورد نظر من نیست. مشکل  اساسی این است  که مشکلاتی "اساسی" و "بنیان کن" در ‎"تهیه اشکال دارویی"‎ در تمامی کارخانه های داروسازی ایران وجود دارد که کسی را تا کنون "یارای" پرداختن به آن نبوده است. من هم که در این وادی قدم هایی برداشتم به تاوان "به پاریس" پرتاب شدم. این مشکلات در سطحی است که به مدد آنها میتوان داروسازی ایران را یک "فاجعه ملی" دانست و در این نکته هیچ اغراقی نیست!!!   
 
آقای برزگر! حتما موضوع "فایزر" را شنیده اید که برای "تبلیغ دروغ" "دو هزار و سیصد میلیون دلار" جریمه شد (۳). به شما اطمینان میدهم "آنچه در داروسازی ایران میگذرد" در قیاس با مشکل "فایزر" چون "کهکشانی" است در برابر "دانه ای شن" که بر ساحل "خزر" افتاده است. اغراقی در کار نیست و برای همه مدعیات خود اسناد رسمی دارم: از کارخانه ها و وزارت بهداری. در "اینجا" هم کسی را یارای پرداختن به این مساله نبود و تلاش های سه ساله "مالیده".
 
حل یا تخفیف این مشکل نیازمند "جلب توجه اذهان" از طریق رسانه های "تراز اول" است. آیا شما میتوانید در این امر به من کمک کنید؟ برای اینکار باید حمایت یک دولت غربی فراهم باشد. به دلایل گوناگون "کشورهای انگلیسی زبان" ترجیح دارند. کسی تا کنون پیام کمک "تایتانیک" را جدی نگرفته ولی تهدید جدی است!!! سی سال است که جدی است!
 
 چندی پیش خواندم که خانوم "جویا" (۴) با یک "نانو-نطق" (۵) نود ثانیه ای سیل "جوایز را به سوی خود جاری میکند ولی فریاد های جگر خراش من حتا "پرده سماخی" را مرتعش نمیکند. تاٽر خود را از این امر در نامه کوتاه زیر که به دوستی نوشتم بیان کرده ام. نمیتوانم منطق کارکردی دنیا و سیاست را بفهمم!! انتقادم در آن ایمیل اساسی است و همواره پیش روی سیاست و سیاستمداران.
 
گفتنی بسیار است: یک دنیا!!! بقیه به شرط جلب توجه شما که شنیدن آن همه سخن "داعیه" های کلان میخواهد ( به قول افغانیها). این نکته را هم بگویم که هیچیک از سازمان های رسمی جهان در این باب اظهار نظر نکردند (از بیم نشر "نظرشان" در رسانه ها). استدعای خالصآنه من آن است که به این درخواست و نامه "پاسخ" دهید: چشم من در انتظار رسیدن پاسخ آن همه نامه ی بی پاسخ "سفید" شد. 
 
به بوی مژده واصل تو تا سحر شب دوش 
به راه باد نهادم چراغ روشن چشم.
(حافظ)   
 
قطع  دارم که مفاد و مندرجات این نامه نزد شما برای همیشه  به امانت محفوظ میماند.
 
ارادتمند و چشم به راه پاسخ شما:
باقر محمدپور
پاریس

1-
 http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2009/12/091218_m_acetaminophen_iran.shtml 
3-http://www.nytimes.com/2009/09/03/business/03health.html
4- 
سلام 
امید است خوب باشید.
 
روزگار ما واقعا روزگار مسخره ای است.
چند روز پیش چیزی در اینترنت خواندم كه کله ام سوت کشید و حیرتم از احوال روزگار به  آستانه بحرانی رسید.
 
خواندم كه در ۲۰۰۳ خانم جویا در اثر یک نطق ۹۰ ثانیه ای(see bellow) به یک چهره جهانی تبدیل شود و کاندید جایزه نوبل هم شود وحق شهروندی ایتالیا و کانادا را هم به او تقدیم
 کردند. او برای گفتن چیزی مشهور شد كه همه جهان آنرا میدانستند و ثانیا از گفتن آن سودی در هیچ زمینه نصیب مردم افغانستان نشد!!!
 
آنچه  من میگویم بر ۲۰ سال تجربه مستقیم استوار است و با اسناد رسمی اثبات شده است در افشای آن انواع منافع برای عالمیان و ادمیا ن آن ملک قابل تصور و حصول است ولی انگار سخن من فریاد لال است به گوش کر. مساله اخیر شرکت فایزر را حتما شنیده اید؛ مساله یی كه از نظر اهمیت و ابعاد هیچ نسبتی با مساله ایران ندارد بزرگترین جریمه تاریخ را به دوش فایزر میگذارد و از این جا میتوان به اهمیت وابعاد مساله در ایران پی برد. به قول آن ساده دل:
 
درخت گردکان (گردو) به این بزرگی
درخت خربزه الله اکبر 
 
 روزگار ما روزگار مسخره ای نیست؟؟

ملالی جویا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

 

No comments:

Post a Comment